Mitologia

Odyn (Odin) – najwyższy z bogów nordyckich z dynastii Azów, bóg wojny i wojowników, bóstwo mądrości, władzy, poezji i magii. Był mężem bogini Frigg i ojcem Thora. Całą trójkę bogów czczono w Świątyni w Uppsali. Wraz z Freją przewodził poległym wojownikom w Walhalli. W mitologii germańskiej znany również jako Wotan/Wodan. Współcześnie czczony przez neopogańskie Asatru i tradycje Odalizmu.

               Synem Odyna był również niezwykle urodziwy Baldur – wyjątkowo lubiany i podziwiany przez bogów za tak rzadkie cechy jak subtelność i delikatność, zginął wskutek intrygi, jaką uknuł zazdrosny i podstępny Loki. Innego syna – Thora zaś uważano za, drugiego obok Odyna, najważniejszego boga północnych Germanów. Mitologia wspomina też o młodszych synach: Widarze i Walim, którzy mieli sprawować władzę po śmierci ojca i brata, boga burzy Thora.

                 Czasami uważa się, że pierwotnie Odyn był chtonicznym demonem, niewchodzącym w skład panteonu, który potem zdegradował Tyra i Thora[1]. Odyn był najstarszym synem Borra i olbrzymki Bestli, wnukiem Búriego. Z tego samego związku przyszło na świat jego dwóch braci – Wili i We. Odyn był jednym z Asów, zwanym Alfödrem, Ojcem Bogów nazwany dopiero przez Snorriego Sturlussona w Eddzie Prozaicznej i pod wpływem chrześcijaństwa. Małożonką Odyna była Frigg. Jednym z dzieci Odyna i Jörd (ziemi, znanej także jako Fjórgyn, Hlodyna) był Thor. Do potomstwa Odyna zalicza się także Baldura, który przyszedł na świat ze związku z Frigg. Nie wiadomo kto był matką jego brata, Höda. Synem Odyna i olbrzymki Gunnlödy był Bragi. Śmiertelna kobieta o imieniu Rind urodziła Odynowi syna Waliego a Grid Widara. Edda Poetycka wymienia również Meiliego, Skjólda oraz Wólsunga wśród potomstwa Odyna. Kochanką Odyna była Freya.

Jednym z przydomków Odyna jest Yggr lub Ygg (Straszliwy). Przydomek ten stanowi część nazwy Yggdrasil odnoszącej się do „Drzewa Świata”, na którym znajdowały się Asgard, Midgard, Utgard i Hel. Atrybutami Odyna są kruk, wilk i włócznia. Posiada dwa kruki – Hugin (Myśl) i Munin (Pamięć), które codziennie przynoszą mu informacje, co się dzieje w dziewięciu światach – i dwa wilki – Geri i Freki (Zachłanny i Srogi), które żywią się mięsem ze swego talerza w Walhalli. Odyn zasiada na tronie Hlidskjalf, z którego widać wszystko, co dzieje się w dziewięciu światach. Z mitów wynika, że Odyn często zmieniał swoją fizyczną postać. Na wizerunkach przedstawia się go przeważnie jako dobrze zbudowanego mężczyznę w średnim wieku, z długimi, kręconymi włosami i długą, gęstą brodą. Jeden oczodół Odyna jest pusty, po tym jak oddał oko za wodę ze źródła mądrości.

Włócznia Odyna – Gungnir – przynosiła zwycięstwo stronie, po której walczyła w bitwie. Pierścień Draupnir stanowił znak obfitości i bogactwa. Jego wykonanie Odyn zawdzięcza karłom Sindriemu i Brokkowi. W geście rozpaczy rzucił pierścień na stos pogrzebowy swojego syna Baldra, który później zwrócił go z Helheimu poprzez Hermoda.

Symbolem Odyna jest krzyż umieszczony w okręgu, znany jako krzyż celtycki oraz trzy złączone trójkąty tworzące symbol poległych wojowników – Valknut.